Voorheen kon ik ook niet tegen stress, maar dan uitte zich dat in kribbig reageren en verder niet zoveel. Ik ben nou eenmaal een controlefreak die de vaasjes naar de goeie kant draait op tafel of pennen naast elkaar neerlegt in plaats van kris kras op mijn bureau.
Ik merk dat sinds ik Sarcoïdose heb, mijn lichaam nu ook signalen geeft. En dat is nieuw voor mij. Afgelopen woensdag kreeg ik fantastisch nieuws. Ik heb een datum voor de operatie. Voorheen was alle informatie die ik erover had gehoord theorie en nu wordt het ineens praktijk en dat is qua gevoel ff een dingetje. Ik weet zeker dat de Gastric Bypass bij gaat dragen aan een goed herstel van de Sarcoïdose, maar mijn leven gaat echt totaal veranderen. Niet alleen de eetmomenten en de hoeveelheid, maar vind toch ineens ALLES spannend. De operatie en de periode daarna. Hoe word ik wakker na de narcose? Zou ik erg benauwd zijn? En als ik 6 weken niet op mijn manier intensief mag sporten, ben ik dan echt weer helemaal terug bij af? Ik moet wel wandelen in die periode, maar dat is nou net waar ik continu pijn van heb. Mijn linker scheenbeen staat na 5 minuten al in brand voor mijn gevoel. Mijn hete voeten, die rot knie....Dat moet ik maar met de fysiotherapeut op gaan nemen... Wat zijn goeie alternatieven?
Na het bericht woensdag had ik 10 minuten om me om te kleden voor kerstavond en bij familie aangekomen ging ik gewoon mee in de gesprekken en de feestelijkheden. Om ongeveer 23.00 uur waren we thuis en hoe moe ik ook was ( voelde me zelfs een beetje grieperig ), toen ik mijn hoofd op mijn kussen legde ging de maalmolen beginnen. Al die vragen kwamen voorbij. Kreeg mijn gedachten niet stil, maar wat nog heftiger was en dat had ik nooit zo ervaren; mijn lijf deed zeer. Mijn (boven)benen waren pijnlijk en onrustig. Alsof ik ze uren had aangespannen. Had al wel vaker dit gevoel gehad maar was weer terug bij af voor mijn gevoel. Mijn borst deed zeer en voelde me koortsig. Mijn ademhaling zat hoog en lag ik 's nachts met mijn handen op mijn buik ademhalingsoefeningen te doen. Om 3 uur in de nacht nog geen oog dicht gedaan en uiteindelijk toch maar een paracetamol ingenomen. Ik heb het net geen half 4 zien worden. Wat een hel.
Gelukkig hadden we een relaxte kerst en heb ik deze doorgebracht met wat familiebezoekjes en tussendoor VEEL slapen. Tweede kerstdag zijn we alleen naar een musical geweest en bij het slotapplaus kon ik niet lang meeklappen. Mijn bovenarmen verzuurde vrij snel en zo'n pijn heb ik nog nooit ervaren. Was niet fijn en voelde me daardoor ook een beetje opgelaten. Iedereen stond daar te joelen en te swingen en ik dacht alleen maar zal ik ff gaan zitten? Bij het theater was het voor mij wel perfect geregeld. Wij hadden vooraf een diner in het theater en in de pauze mochten we daar terug komen. Daar stond mijn stoel al klaar en stonden onze drankjes op tafel te wachten. Niks geen rijen voor een wc, bar, garderobe of hangend aan een statafel, welnee wij zaten op chique aan onze eigen tafel in onze eigen ruimte, waar je gewoon naar de wc kon en vooral lekker kon zitten.
Al met al word ik dus af en toe behoorlijk terug gevloten. Pijnlijk, teleurstellend en gewoon irritant. Dat drukte mijn lijf onrustig maakte wist ik al, dat heb ik de afgelopen maanden zeker ondervonden, maar dat stress echt PIJN kon doen, dat wist ik nog niet... Ik moet soms denk ik in mijn hoofd nog mee veranderen in de "Sarcoïdose" situatie en dat ik dat soort situaties gewoon moet accepteren en toch doe ik dat nog niet. Ik word uiteindelijk gewoon beter dat weet ik zeker, maar het duurt alleen een beetje lang nu....