Afgelopen 25 maart was het dan zover... Wij gingen op vakantie! Vorig jaar april kreeg ik de uitbarsting van Sarcoïdose en nu 11 maanden later gaan we het toch gewoon doen. In Augustus vorig jaar hadden we al eerder een poging gewaagd en ondanks dat alle artsen zeiden dat we het gewoon moesten doen ( voor de ontspanning ), was die vakantie 1 drama geworden. We waren voor 1 week naar Rhodos gegaan. Dag 1 ontplofte ik al van het vocht wat ik al die tijd al vasthield door onder andere de medicijnen en toen de warmte er nog bij, dat was geen goede combinatie. Gewapend met dikke steunkousen gingen we het vliegtuig in ( het aan doen van die dingen is sowieso een hel, maar met allerlei ontstoken tenen is het helemaal geen feestje ). Ik waggelde en had totaal geen kracht in mijn benen. De zee in kon dus niet door de stroming die er stond en daardoor stapte je ook gelijk een stuk lager de zee in, het zwembad in en uit kon niet omdat ze geen trap hadden maar zo'n zwembad trapje aan de rand van het zwembad en ook de strandbedjes waren laag en daar kwam ik ook niet alleen op of af. Bij de stranddouches lag er een pallet en ook al was het 1 stapje omhoog, het lukte mij niet zelfstandig.... De hele dag ook in de schaduw want echte zon mocht ik niet hebben in verband met mijn huidproblemen door de Sarco. Ik had weinig longinhoud toen nog dus stukken lopen en vooral in die warmte was geen succes en sliepen we daarom maar iedere dag uit en kwamen we rond 15.00 uur weer terug op de hotelkamer en keken we wat tv, terwijl we iedereen vanuit ons raam konden zien genieten op het strand. Waarom zijn wij destijds in godsnaam gegaan en dan ook nog in Augustus naar een warm land is de grote vraag? Het is me nog steeds een raadsel, maar ik denk dat we ons lieten meeslepen in onze gedachtes toen alles nog 'normaal' was... en positieve visioenen hadden naar hoe fantastisch het daar zal zijn, maar helaas, het liep toen even anders. Daar in Griekenland was ik uiteraard onzeker en vooral de gedachte; blijft dit altijd zo? Kan ik ooit weer van een vakantie genieten? Of moet ik zelfs met reizen mee die georganiseerd zijn want reizen, danwel vakantie vieren dat wil iedereen toch?
Maar ik kan jullie vertellen dat ik het kan! Het is me gelukt om weer eens te genieten van een vakantie en dat na 3 mislukte vakanties!
Zoals ik al zei, zijn wij afgelopen 25 maart toch op vakantie gegaan en wel naar Curaçao! Wat een uitdaging na zo'n ellende van vorig jaar zou je zeggen en voordat ik weg ging was ik ook heel onzeker hoor. Het idee kwam een paar maanden geleden al, want mijn ouders wilde graag een keer naar Curaçao en zo kwam het idee om met z'n vieren te gaan, zodat zij samen met René ook voor mij konden zorgen. Uiteindelijk werd het werkelijkheid en boekte we een huis/ villa, zodat we daar gewoon konden koken in verband met mijn maagoperatie en zat er een zwembad bij met een normale trap die langzaam afliep. De situatie was eigenlijk ideaal en dus verheugde ik me op deze vakantie ondanks dus die onzekerheden en (kleine) lichamelijke klachten die ik nog heb. Het is in ieder geval veel beter als dat het was. Na de vlucht van 9 uur keek ik naar mijn enkels die nog verpakt waren in mijn sexy steunkousen en leken ze nog redelijk normaal. Nou nou dacht ik, dat is al stap 1. Buiten het vliegveld liepen we naar de meneer van de huurauto en genoot ik intens van de plotselinge warmte. Van regen en wind naar 30 graden was goddelijk! Geen enkele bange gedachte kwam op, nee ik deed mijn ogen even dicht en genoot van de warme zon. Bij het huis aangekomen vielen wij van de ene verbazing in de andere. Wat een prachtig huis ( ook van binnen ) met een super mooie tuin wat overigens wel een voilere leek. Allemaal gele, groene en blauwe vogeltjes. Het zwembad was ook echt helemaal top voor mij!
Na een paar dagen nog steeds geen dikke enkels en kreeg ik nog steeds mijn ring af. Wauw mijn lichaam reageert echt goed! Ik had goeie schoenen meegenomen en zelfs in Willemstad of bij andere bezoekjes kon ik aardig doorstappen en was ik niet onzeker om te vallen. Ook de stranden gingen perfect! Deze stranden zijn baaien waar de zee naast dat ze helder blauw/ groen zijn ook heel rustig zijn. Geen grote instap nee je kon er zo rustig inlopen en geen zware stroming en dus dompelde ik om het uur ofzo ZELFSTANDIG in de zee en kwam ik er ZELFSTANDIG weer uit. Wat een vrijheid en wat een geluksgevoel. Ook gingen René en ik vaak snorkelen wat je daar echt super goed kon doen. Samen dartelen tussen het koraal. René had toen ook een geluksmomentje en gaf me een dikke knuffel. Zo blij dat we weer samen iets gaafs hadden gedaan. Ook hij kon nu echt genieten van de vakantie. Mijn ouders hadden nu geen zorgen meer om mij. Alles liep vlekkeloos. Voor hun zelf wat minder. Mijn moeder loopt wat moeilijk en ook op Curaçao ging dat wat lastig en mijn vader kreeg een vage griep met 40 graden koorts, maar ondanks dat zag ik ze ook genieten van de vakantie en ook een beetje van mij :-). Door die griep van mijn vader trokken René en ik er een keer samen op uit. Het was eerste Paasdag en er was een soort happening bij een landhuis ( hadden we als tip gekregen van de eigenaresse van het huis ) en dus wilde we daar wel even gaan kijken. Daar aangekomen waren er kraampjes met lokaal eten en allerlei snuisterijen, maar ook stond er een Caribische band te spelen. Er werd gedanst en op het terras zaten we met een kopje thee te kijken naar het vrolijke schouwspel. En toen overviel het me even. Wat is er allemaal gebeurt en wat ben ik blij dat het gelukkig weer goed gaat en dat ik nu ECHT aan het genieten ben, dacht ik. Achter mijn zonnebril vloeien tranen van geluk. Ik heb het moment toen even voor mezelf gehouden, maar in de auto begon het weer en waren we allebei even emotioneel ook later toen we het mijn ouders vertelde. Wat heerlijk om weer te genieten van het leven! Alleen op de laatste dag ging het heel even een beetje mis. De spanning speelde ook wel een beetje mee, want ik zag op tegen de lange terugreis. Ik had gedoucht en ineens overviel de warmte mij. Zweten als een otter, mijn hart kwam er voor mijn gevoel uit en terwijl ik in de airco lag voelde ik me weer bijna flauwvallen. Alles draaide boven mij. Met wat flesjes koud water op mijn hoofd en in mijn nek kwam ik weer een beetje bij en eenmaal op het vliegveld aangekomen was ik weer helemaal de oude. Dit voorval was te verwaarlozen, dus ik kijk terug op een FANTASTISCHE vakantie, met mooie herinneringen en komen daar zeker nog een keer terug.
Bedankt René en bedankt papa en mama voor deze onvergetelijke vakantie!